Koncert jazzowy

RGG

Łukasz Ojdana – fortepian
Maciej Garbowski – kontrabas
Krzysztof Gradziuk – perkusja

„Muzyka RGG jest muzyką dla odbiorców aktywnych” - tak sami członkowie zespołu charakteryzują dźwięki, które tworzą. Rzeczywiście, muzyki RGG trzeba słuchać świadomie. Dopiero wówczas, gdy poświęcimy jej całą naszą uwagę, otworzą się przed nami konteksty, w których na pierwszym planie funkcjonuje otwartość i kreatywność wypracowana przez to niezwykłe fortepianowe trio. Niezwykłe, gdyż przez 17 lat istnienia udało im się stworzyć własny, absolutnie niepowtarzalny styl. Nie jest to po prostu fortepian, któremu towarzyszy sekcja rytmiczna, ale trzech równouprawnionych muzyków, wspólnie tworzących muzyczne opowieści. Płyty RGG nie są zbiorami kilkunastu utworów, ale całościami opowiadającymi różne historie. Nie jest zresztą przypadkiem, że słowo opowieść pojawiało się kilkakrotnie w tytułach ich poprzednich albumów.

Od roku 2013 trio występuje w odmienionej formule. Po 12 latach istnienia w miejsce Przemysława Raminiaka zawitał Łukasz Ojdana, młody utalentowany pianista, który tchnął ożywczy wiatr w żagle formacji. Nazwa RGG nie jest już skrótem nazwisk muzyków, lecz stała się marką dzięki równemu zaangażowaniu każdego z jej członków w kreowanie artystycznego kształtu. Nazwa więc pozostała, a trio wyruszyło w dalszą drogę. 

Dyskografia:
2003 - "Scandinavia"
2006 - "Straight Story"
2007 - "Unfinished Story: Remembering Kosz"
2009 - "True Story In Two Acts"
2011 - "One"
2013 - "Szymanowski"
2015 - "Aura"
2017 - "Live@Alchemia" (z Evanem Parkerem)
2018 - "RAFA" (z Trevorem Wattsem)
2018 - "City Of Gardens" (z Vernerim Pohjolą i Samuelem Blaserem) 

RGG dozuje słuchaczom uczucia, podając je w czystej, pozbawionej zbędnej oprawy formie. Potrafią być oszczędni, a za chwilę niebywale ekspresyjni, za każdym razem jednak wracając do kojącej ciszy.                                                                                                               jazzarium.pl

„AURA” tria RGG jest w pewnym sensie syntezą dotychczasowych muzycznych doświadczeń grupy, a jednocześnie krokiem ku czemuś nowemu. Tym razem muzycy otworzyli się na inspiracje płynące z bardzo różnych światów muzycznych: z muzyki sakralnej, z klasyki, z muzyki popularnej i oczywiście z jazzu. Wszystko powiązane jest jednak w całość, którą określa właśnie tytułowa „aura”, niepowtarzalny nastrój, jaki wywołuje w nas owa całość.

Thomas Gustafsson:

“Doświadczanie muzyki trio RGG daje mi poczucie, dlaczego polska muzyka jest tak doceniana od czasów Fryderyka Chopina”. 

Anders Jormin:

„Słuchając tej wspaniałej muzyki odczuwam wyraźnie, jak Trio RGG podchodzi do swojej muzyki z wyważonymi umysłami i duszami pełnymi pokory i szacunku dla wydarzenia, jakim jest jej granie. Ich świadomość brzmienia i przestrzeni zaznacza fakt, że jest to zespół europejski, doskonale zorientowany we wszystkich różnych parametrach w muzyce, wartych skupienia  i uwagi“. 

Łukasz Ojdana - przedstawiciel najmłodszej generacji pianistów europejskich. Artysta postrzegający kulturę brzmienia i osobowość twórcy jako nadrzędne elementy budulcowe wyrazistego muzycznego charakteru, w którym inspiracja wyraźnie dystansuje pojęcie naśladownictwa stylu mistrzów.  Poszukiwania młodego pianisty rozpościerają się w szerokim zagadnieniu sztuki, dotykając obszarów literatury, filozofii, teatru i duchowości. 

Maciej Garbowski - reprezentant polskiej mysli kompozytorskiej, w której wyraźne wpływy technik kompozytorskich charakterystycznych dla języka Lutosławskiego czy Pendereckiego syntetyzują z muzyczną erudycją i kontrabasową wirtuozerią. Garbowski zasłuchany w muzyce XX wiecznych twórców eksploruje zagadnienie melodyki i harmoniki, wplatając w nią słowiański liryzm i autorski charakter przepełniony wrażliwością i subtelnością. 

Krzysztof Gradziuk - esteta perkusyjnego brzmienia, kolorysta i kreator melodii, artysta bezkompromisowy i poszukujący nowych ścieżek rozwoju w zgodzie z własnym poczuciem artystycznego smaku. Abstrakcyjność perkusyjnej treści w zestawieniu z elastycznością i wirtuozerią potęgują wrażenie niekonwecjonalnej sztuki gry, określając artystę mianem jednego z najbardziej oryginalnych perkusistów współczesnej, europejskiej sceny muzycznej.